Iedere dag bepaalde dat getalletje mijn humeur. En eerlijk gezegd: het was nooit goed. Soms voelde ik een kleine opluchting, maar echt tevreden? Dat was ik nooit. Doelen werden dagelijks bijgesteld. Iedere dag bepaalde die stomme weegschaal hoe ik me voelde.
Wat een bizar idee is het eigenlijk dat ik me minstens twee jaar lang heb laten beïnvloeden door een stom apparaat dat slechts je lichaamsgewicht meet. Of het nauwkeurig was? Eigenlijk nooit. Ik woog mezelf namelijk vaak. Meerdere keren op een dag ging ik er op staan: voor het ontbijt, na het ontbijt, voor de lunch, na de lunch, voor het sporten, na het sporten, enzovoort. En wanneer ik me even niet kon wegen? Dan was er paniek. Het was voor mij een controle middel. Ik voelde me sterk en krachtig wanneer ik dat getal lager zag worden. Maar iedere keer was dat gevoel van korte duur. Meteen daarna moest ik namelijk nog verder afvallen. Ik zou nog minder gaan eten of nog meer gaan verbranden.
Als ik er zo over schrijf, besef ik me pas hoe absurd dit is. Tijdens mijn eetstoornis was de weegschaal heel belangrijk voor mij. Mijn moeder verstopte de weegschaal weleens, maar altijd vond ik hem terug. Op een gegeven moment was ze er zo klaar mee, dat ze hem weg heeft gedaan. Ik kon en mocht mezelf niet meer wegen. Het ging me immers helemaal niet helpen in mijn herstel. En diep van binnen was ik het daar wel mee eens. Een weegschaal zorgt alleen maar voor een schijnveiligheid. Wat zegt je gewicht nou over je geluk? Wat zegt dat getal over je zelfvertrouwen? Wat zegt het over je angsten, je onzekerheid of over je prachtige karakter? Helemaal niets. Het is nietszeggend.
De weegschaal was dus jaren een soort vriend en vijand ineen. Pas toen ik moest aan moest komen, werd het echt mijn vijand. Tijdens mijn behandeling moest ik wekelijks een bepaald gewicht aankomen. Iedere maandagochtend was er een weegmoment. Kwam je niet genoeg aan? Dan werd er behoorlijk op je in gepraat. Hoe kon het dat het niet was gelukt om aan te komen? Had je alles wel gegeten wat je moest eten? Het is zelfs eens voorgekomen dat ik een time-out kreeg en de hele week niet mocht komen. Ik werd gestraft, omdat ik niet was aangekomen. Ook dat voelde niet goed. Die stomme weegschaal verpestte het iedere keer weer.
Hoe hoger mijn gewicht werd en hoe verder ik in mijn behandeling kwam, hoe gemakkelijker het werd om op de weegschaal te stappen. Het ging me minder interesseren, want andere dingen werden weer belangrijk. Ik had geen lichamelijke klachten meer. Zo was ik minder snel moe, had ik weer energie, ging mijn lange blonde haar weer glanzen en mijn ogen weer stralen. Het leven kwam terug in mijn lijf. Ook leerde ik met mijn onzekerheden om te gaan. Ik leerde mijn negatieve gedachten ombuigen en ineens was dat getal niet meer zo interessant. Ik kreeg langzaamaan mijn leven weer terug.
Terug op gezond gewicht
Op een gegeven moment zat ik op een gezond gewicht. Echt leuk vond ik dat niet. Het lichaam daarbij accepteren was ook niet zo gemakkelijk. Het heeft een lange tijd geduurd voordat ik tevreden kon zijn met mezelf. Toch was die weegschaal sinds het eind van mijn behandeling echt verleden tijd. Sterker nog: ik heb na al die jaren nog steeds geen weegschaal in huis. En ik geloof ook niet dat ik daar nog maar een cent aan zou willen besteden.
Een weegschaal is, wat mij betreft, nuttig voor een selecte groep mensen. Zo zijn er bijvoorbeeld sporters die in een bepaalde gewichtsklasse moeten blijven. Er zijn mensen die af willen óf moeten vallen vanwege hun gezondheid. Dan is de weegschaal natuurlijk een mooi meetinstrument. Alleen is het zelfs dan nog weinig zeggend. Zo wegen spieren bijvoorbeeld meer dan vet. Al meerdere malen heb ik mensen horen zeggen dat het niet lukt om af te vallen. Hoe kan dat nou? Ze zijn zo fanatiek begonnen met sporten. Als je spieren gaan groeien, zul je niet meteen gewicht verliezen. Dat je vetpercentage omlaag gaat, zie je niet op de weegschaal. Althans, niet op zo’n simpel ding. Dus zelfs voor deze groep mensen zegt het niet alles.
Laat je leven niet bepalen door de getallen op de weegschaal. Geluk zit niet in gewicht. Geluk zit ook niet in een gespierd lijf of een sixpack. Geluk zit wel in liefde, dankbaarheid, mooie ervaringen en zelfvertrouwen. Ik zou het iedereen gunnen om de weegschaal los te kunnen laten en de focus te verleggen naar de dingen die wel belangrijk zijn.
Herken jij je in dit verhaal? Heb je vragen aan me of zou je graag je verhaal kwijt willen? Wie weet kan ik iets voor je betekenen. Ik begeleid, vanuit mijn ervaring én deskundigheid, meiden met eetproblemen (zowel in de beginfase, maar ook als nazorg). Heb je hier vragen over? Mail gerust naar info@japkejanneke.nl.