Afgelopen zondag stond ik aan de start van mijn zesde marathon. Het werd mijn vierde major en ook mijn vierde marathonreis met TUI Sports*. Over mijn eerste uren in Chicago heb je hier al kunnen lezen. Van de gehele reis komt er (vrijdag) nog een vlog online. Hoewel de hele reis geweldig is geweest, focus ik in dit raceverslag alleen even op datgene waarvoor ik natuurlijk naar Chicago kwam: de Chicago Marathon. Hoe heb ik deze dag beleefd? Heb ik genoten? En heb ik mijn doelen behaald?
Vroeg opstaan
De zondag begon vroeg. Ik had mijn wekker om 4:50 staan, maar uiteraard was ik om 4:30 al klaarwakker. Of dit nou door de jetlag kwam of gewoon door de marathonkriebels? Ik denk een mooie combi. Het maakte het opstaan in ieder geval iets gemakkelijker. Al gauw begon ik aan mijn droge pannenkoeken en mijn bietensap. Met frisse tegenzin stouwde ik het eten naar binnen. Het ontbijt op de marathondag vind ik nooit zo’n succes. Gelukkig ging het beter dan in Londen en ik was zonder veel stress op tijd in de lobby van het hotel.
Om 6:00 vertrokken we met alle lopers van TUI richting het startterrein. Het was heel fijn dat dit gewoon op loopafstand van het hotel was. Iedereen was gehuld in een poncho, want het regende behoorlijk. Gelukkig werd het gauw minder, toen we dichterbij de start kwamen. Hoewel iedereen van TUI in dezelfde wave startte (namelijk wave één), hadden we wel allemaal een andere ingang om het terrein op te lopen.
Ik moest bij gate twee zijn en het viel me meteen op dat de rij lang was. Gelukkig stond ik met twee andere lopers van TUI en ging de tijd hierdoor sneller voorbij. Echter duurde het uiteindelijk allemaal wel erg lang en begonnen we ons lichtelijk zorgen te maken. Het was al 7:00 geweest en om 7:30 zouden we van start gaan. Het volkslied werd al gezongen. Onze tassen moesten nog afgegeven worden en we wilden ook nog even een bezoekje aan de dixi’s brengen. Gingen we onze start wel halen?
Uiteindelijk waren we pas om 7:20 door de controle van de gate en moesten we rennen naar de bagage afgifte. De stress zat bij mij op dat moment vrij hoog, want ik wilde wel heel graag om 7:30 van start gaan. Na een spoed bezoekje aan de dixi liepen we net voor de sluiting ons startvak in. Wat een geluk! Ik moest echt even op adem komen van alle stress en het gevlieg over het startterrein. Dit was geen lekker begin van mijn marathondag, maar daar liet ik me toch niet door uit het veld slaan? Ik probeerde even te ontspannen en nog wat te eten.
Start
Ik had welgeteld tien minuten om op adem te komen, want rond 7:40 liep ik de startlijn over en was mijn Chicago Marathon begonnen. Hoewel de start een beetje rommelig voelde, wilde ik vooral de eerste kilometers rustig in mijn ritme komen. Mijn hartslag was eigenlijk al een uur lang vrij hoog, maar tijdens het lopen bleef het gelukkig redelijk constant. Ik zocht een fijn tempo en probeerde positief te denken.
Het support langs de kant was vanaf begin af aan overweldigend. Ondanks dat het minder mooi weer was, stond iedereen vol enthousiasme te juichen. Ik zocht een fijn tempo, maar vond het lastig in te schatten hoe hard ik ging. Vanwege de wolkenkrabbers had mijn GPS (en ook GPS van velen anderen) veel moeite om het juiste tempo te bepalen. Hierdoor ging mijn ene kilometer bijvoorbeeld in 5:30, maar een volgende in 4:15. Ik probeerde dit vooral los te laten. Die tijd komt wel.
Focus op lekker lopen en om me heen kijken was veel belangrijker en dat lukte aardig. Iets na het tien kilometer punt begon het hard te regenen. Ik richtte me op mijn volgende focuspunt. Rond kilometer 17 zouden de supporters van TUI staan. Vlak voor dat moment kwam er een fijn nummer op mijn afspeellijst voorbij. Door dit nummer kwam ik helemaal goed in mijn ritme. Na het scoren van een high five bij het supporterspunt van TUI, kreeg ik ongekend veel energie. Vanaf dat moment leek de gehele marathon (bijna!) vanzelf te gaan.
Richting PR?
Op het halve marathon punt liep ik op een schema voor een eindtijd rond 3.31. Helemaal niet verkeerd! Toch voelde ik meteen dat ik nog zoveel energie had. Ik wilde dus wel lichtjes gaan versnellen. Als ik dat zou kunnen, zat er gewoon een PR in. Ik liep steady door en iedere kilometer voelde goed. Ik schoof mijn gelletjes van Born zonder al te veel moeite naar binnen en ondertussen had ik zelfs nog energie om wat videobeelden te maken voor mijn marathonvlog. Het lukte me om te genieten van alle lopers om me heen, van het prachtige parcours door de verschillende wijken, maar vooral van de enthousiaste supporters en vrijwilligers die, zelfs in de stromend regen, met een grote lach op hun gezicht stonden. Wat heerlijk!
Het parcours vond ik vooral heel vlak. Natuurlijk kwamen we weleens over een brug, maar deze kenden weinig hoogteverschil. Zo zwaar voelde het dus niet aan. De versnellingen gingen maar door en met nog 12 kilometer te gaan, begon ik met rekenen. Als ik zo door loop, dan heb ik een PR. Wat geweldig! Dat had ik van te voren nooit gedacht. Dit idee gaf me vleugels, waardoor de versnellingen nog gemakkelijker gingen. Ik besloot er vanaf dat moment ook gewoon voor te gaan. Ik voelde me nog zo fris!
De laatste kilometers zong ik nog met een aantal nummers mee op mijn afspeelllijst, maar focuste ik me ook op wat ik om me heen zag. Ik kon moeiteloos blijven genieten. De laatste kilometers van een marathon gaan altijd iets langzamer voorbij, maar ik wist dat de finish in zicht was. Ik probeerde te rekenen: op wat voor tijd zou ik uitkomen? Wordt het 3.27 of met een beetje geluk 3.26?
Ik wist dat er nog een heel klein klimmetje zou komen, maar dat we verder afdaalden naar de finish. De tijd zag ik voor me op het scherm wegtikken. Ik perste er een eindsprintje uit en kwam uiteindelijk binnen in een tijd van 3.25.17. Wat was ik blij! Ik kon het bijna niet geloven. Had ik nu gewoon een PR gelopen? Dat was niet onderdeel van mijn plan. Het doel was genieten en met energie en een grote glimlach over de finish komen. Dat was zeker gelukt, maar dat dit ook nog in een nieuw persoonlijk record was, maakte het helemaal compleet.
Toen ik daar na de finish met mijn medaille richting het verzamelpunt liep, kwam langzaamaan het besef. Had ik dit nu echt gedaan? Wat was ik trots op mezelf en mijn lichaam. Ik heb zo goed naar mezelf geluisterd, genoten én ook nog een snelle tijd gelopen. Beter kon deze Chicago Marathon niet worden.
Wil jij ook naar Chicago?
Het was zo’n gave marathon! De Chicago Marathon is echt een stadsmarathon, omdat je middenin de stad start én finisht! Hierdoor stond er veel publiek langs de kant, die allemaal ontzettend enthousiast waren. Het parcours was mooi en ook nog vlak en snel. Alles rondom de marathon was goed geregeld, op de problemen in mijn gate bij binnenkomst na. Uiteindelijk bleken alleen mensen met gate twee dit probleem te hebben gehad, gelukkig.
TUI Sports, bedankt voor deze prachtige en goed georganiseerde marathonreis naar Chicago. Ook wil ik alle medelopers van de TUI groep (en hun supporters) bedanken, want naast het lopen van een marathon is het (beter) leren kennen van mensen ook iets wat voor mij zo’n avontuur uniek en bijzonder maakt. Het was weer ontzettend gezellig!
Droom jij, na het lezen van mijn verslag, ook over het lopen van deze marathon? TUI Sports organiseert ook volgend jaar weer deze mooie marathonreis naar de Chicago Marathon. Je kunt nu al een voorboeking doen, waardoor je gegarandeerd een startnummer hebt.
Tot slot wil ik iedereen heel erg bedanken die mij heeft gevolgd (in aanloop naar) afgelopen zondag. Ik heb alle lieve berichtjes gelezen, maar het is iets teveel om allemaal persoonlijk te antwoorden. Ik waardeer het echt enorm en het maakt mijn runner’s high en het nagenieten nog beter. Thanks!
*Ik heb deze reis gekregen van TUI