De afgelopen weken ging het hardlopen niet zoals ik had gehoopt. Je hebt al meerdere malen kunnen lezen dat ik zit te kwakkelen met mijn knie. Daarnaast ben ik ook al een aantal weken erg vermoeid en kom ik er niet goed achter waar dat vandaan komt. Mijn lichaam geeft duidelijk signalen af. Maar waarom vind ik het nou zo moeilijk om daar naar te luisteren?
De één heeft er meer moeite mee dan een ander. Er zijn bijvoorbeeld mensen die bij iedere klacht aandachtig bedenken of ze wel of niet kunnen werken. Er zijn ook mensen die oneindig doorgaan en uiteindelijk niet meer kunnen werken, omdat ze te veel van zichzelf hebben gevraagd. Ik hoor waarschijnlijk bij deze laatste categorie. Ik ben van het type ”gewoon maar doorgaan”. Aan de ene kant kan dit een positieve eigenschap zijn. Wanneer je een doorzetter bent, kom je vaak een heel eind. Maar als je (te lang) over je eigen (lichamelijke) grenzen gaat, kan dit je opbreken. Je kunt er dan uiteindelijk langer last van hebben. Wanneer je tijdig aangeeft dat het teveel is, kun je sneller herstellen en ben je er zo weer bovenop.
Het zal iets zijn wat deels in je zit, een karaktertrek. Toch denk ik ook dat je omgeving hierin een hele grote rol speelt. Of mijn ouders het nou leuk vinden om te lezen of juist niet: bij ons thuis was je niet snel ziek. Mijn ouders hebben een eigen praktijk en zijzelf gingen eigenlijk altijd aan het werk. Niet fit? Dan nam je pijnstillers en ging je iets eerder naar bed. Het is zelfs een keer voorgekomen dat ik me al een langere tijd niet lekker voelde. Ik had steeds hoofdpijn, was moe en hangerig. Ik zat destijds in groep zes en wilde niet niet naar school. Mijn moeder dacht dat dit kwam doordat ik het op school niet leuk had, vanwege een bepaalde leerkracht. Iedere dag stuurde ze me naar school. Uiteindelijk bleek, na een bloedonderzoek, dat ik Pfeiffer had. Het was ondertussen alweer bijna uit mijn lichaam en ik had dus een hele lange tijd met Pfeiffer rondgelopen.
Dat doorzetten is dus ook deels vanuit mijn omgeving te verklaren. Waarom vind ik het dan nu nog steeds zo lastig om te luisteren naar mijn lichaam? Volgens mij heeft dit verschillende redenen:
– ZZP’er
Ten eerste ben ik sinds 2014 een zelfstandig ondernemer. Dit betekent dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mij eigen werk en dus ook niet betaald krijg als ik niet werk. Ook gaat mijn werk niet door zonder mij. Wanneer ik dus een dag ziek ben, moet ik het afzeggen. Al gauw hoor ik dan stemmen in mijn hoofd: ‘Stel je je niet een beetje aan? Ben je wel echt ziek? Die ene afspraak kan ook nog wel even, hoor!’. Dit maakt het voor mij moeilijker om heel goed te luisteren naar mijn lichaam.
– Marathontrainingen
Een marathon loop je niet wekelijks. Een marathon loop je ook niet maandelijks (althans de meeste mensen niet). Ik wil die marathon zo goed mogelijk voorbereiden en daardoor vind ik het heel lastig om trainingen over te slaan of half te doen. Het liefst doe ik alles zo goed mogelijk, zodat ik met een vertrouwd gevoel die marathon kan lopen. Mijn grootste angst is dus ook dat mijn marathon niet goed gaat of dat ik weer moet wandelen (zoals vorig jaar). Ondanks dat mijn lichaam niet optimaal voelt af en toe, vind ik het toch moeilijk om rust te nemen. Het voelt dan alsof ik op achterstand sta en straks niet goed getraind aan de start verschijn.
– De kunst van het niets doen
Niets doen is voor mij zeker een kunst. Ik ben er eigenlijk heel slecht in. Het liefst ben ik de hele dag bezig met van alles en nog wat. Als ik echt naar mijn lichaam moet luisteren, betekent dat vaak dat ik niet kan doen wat ik het liefst zou willen doen. Doordat niets doen zo lastig voor me is, is het luisteren naar mijn lichaam vaak ook lastig.
Kortom er zijn genoeg redenen waarom ik het moeilijk vind om goed naar mijn lichaam te luisteren. Toch is het wel heel belangrijk. Ook ben ik me heel bewust van deze valkuil en zal ik er extra goed op moeten letten. De komende week probeer ik te doen wat belangrijk is, maar zal ik mijn trainingen wel aanpassen aan de drukte en aan mijn lijf. Volgende week heb ik een week complete hardlooprust, vanwege de wintersportvakantie. Dat zal me vast ook goed doen!
Vind jij het ook moeilijk om naar je lichaam te luisteren? Of juist niet? Heb je goede tips voor mij? Laat het dan hieronder weten in de comments! Ik kan ze namelijk heel goed gebruiken.