Over precies een week sta ik aan de start van de Boston Marathon. De laatste trainingen vink ik af en ik kan alvast beginnen met het inpakken van mijn koffer. Vandaag geef ik een laatste update. Hoe voel ik me? Heb ik zenuwen? En wat ga ik de komende dagen nog doen?
De afgelopen week deed ik nog een aantal pittige trainingen, maar uiteindelijk liep ik minder kilometers dan ik gewend ben. Dankzij mijn verhuizing van Groningen naar Utrecht had ik genoeg afleiding en voelde het niet eens echt aan als taperen. Natuurlijk deed ik geen echt lange duurloop meer, maar ik heb het ook niet gemist. Tussen de trainingen door was ik druk genoeg met andere leuke dingen. Dat helpt!
Twijfels
Maar die laatste weken zijn lastig in mijn hoofd. Ik vind het moeilijk om bij mijn schema te blijven en twijfel vaak. De ene dag ben ik bang dat ik teveel heb gedaan, maar een andere dag kan ik weer denken dat ik te weinig doe. Ik vraag me af of dit ooit minder gaat worden. Boston wordt mijn zevende marathon, maar iedere keer blijft het een zoektocht naar hoe ik in vorm kan raken.
Toch heb ik ondanks dit soort twijfels heel veel vertrouwen in mijn marathon. Als ik zie wat voor mooie trainingen ik heb gedaan en hoe ik mijzelf verbeterde op de 10 kilometer en de halve marathon, kan ik zeker zeggen dat ik er alles aan gedaan heb. Het is nu een kwestie van geduld hebben, uitrusten en vertrouwen houden in mezelf.
Met nog een week te gaan, beginnen er natuurlijk lichte kriebels en zenuwen te komen. Zeker nadat ik gisteren aanwezig was bij de Rotterdam Marathon. De gehele sfeer rondom zo’n marathon is zo bijzonder. Toen ik op het 41 kilometer punt aan het aanmoedigen was, zag ik weer hoeveel pijn een marathon kan doen. De meeste mensen kwamen uitgeput en leeg langs gerend. Die laatste kilometers doen pijn. Daar heb ik eerlijk gezegd nog niet zoveel zin in.
Loslaten
Wat vooral meespeelde was het weer van gisteren. Die warmte heeft me al drie keer heel erg tegengezeten tijdens een marathon. Al meerdere keren ben ik oververhit geraakt en dat wil ik echt nooit meer meemaken. Over warmte in Boston hoef ik me waarschijnlijk geen zorgen te maken. Het gaat eerder eenzelfde drama worden als vorig jaar. Tot nu toe hebben ze het in de weersvoorspellingen namelijk over koud en nat. Met een beetje pech ook nog wind tegen.
De weersomstandigheden laat ik maar los. Daar heb ik geen invloed op. Wat ik nu zelf nog kan doen is goed eten, slapen en ontspannen. De komende week zal ik nog een aantal trainingen gaan doen. Ik blijf lekker doorlopen, maar de trainingen worden korter. Dan heb ik minder hersteltijd nodig. Het tempo van de versnellingen zal nog wel hoog zijn, zodat ik met goede spanning op mijn benen aan de start verschijn.
Boston wordt sowieso weer een prachtige reis. Ik heb besloten om ook weer mijn vlogcamera mee te nemen, omdat mijn vorige marathonreizen goed werden ontvangen. Ik vind het ook vooral zelf heel erg leuk om terug te zien na afloop. Natuurlijk deel ik ook alles op mijn Instagram en mijn blog. Ik heb er zoveel zin in!
Vind jij die laatste week voor de marathon ook zo lastig? Herken je de twijfels? Ik ben benieuwd!