Dit was een vrij chaotisch weekend. Er gebeurde ontzettend veel en op het laatste moment veranderde ik mijn plannen. Ik had allerlei twijfels, ik voelde me niet fit en ik liep uiteindelijk spontaan een halve marathon tijdens de Halve van Den Helder. Nooit eerder liep ik zo een halve marathon. Ik stond namelijk aan de start van een 13.7, maar finishte pas na 21 kilometer. Hoe kon dat gebeuren?
Een paar weken geleden schreven Mari en ik een blogje over de Halve van Den Helder. Wij waren uitgenodigd door de organisatie om aan dit evenement deel te nemen. We kregen er een hotelovernachting bij en we mochten ook nog twee startbewijzen weggeven voor de Halve van Den Helder. Ontzettend leuk! Mari en ik hadden twee winnaars uitgekozen, Eline en Menke, om met ons in Den Helder te gaan lopen.
Al sinds mijn uitnodiging voor de Halve van Den Helder twijfelde ik over de afstand. Ik kon een 13.7 lopen, maar ook de halve. In mijn trainingsschema stond een 20 kilometer op de zondag. Een halve zou dus best kunnen, maar ik ken mezelf inmiddels vrij goed en ga dan toch veel te hard en te diep. Wanneer ik aan de start sta van een wedstrijdje, wil ik altijd zo snel mogelijk lopen. Om mezelf te beschermen schreef ik me in voor de 13.7.
De hele week was ik al een beetje aan het kwakkelen met mijn gezondheid. Op dinsdag voelde ik me ziek, maar op woensdag weer fit. Op donderdag liep ik nog lekker, maar op vrijdag voelde ik me weer een wrak. Zaterdagochtend werd ik wakker met fikse hoofdpijn. Met tegenzin pakte ik mijn koffertje in en reed ik naar mijn ouders. Mijn moeder zou namelijk meegaan naar de Halve van Den Helder. Aangekomen bij mijn ouders brak ik ineens. Ik zag het even niet zitten. Ik voelde me niet fit, was moe en mijn benen voelden als twee zware zoutzakken.
Die hotelovernachting besloot ik te skippen. Heel jammer, maar het leek me verstandiger om thuis te slapen. Dan slaap ik altijd beter en had ik nog even wat meer tijd om uit te rusten en op te knappen. Of ik wel moest gaan lopen tijdens de Halve van Den Helder? De hele zaterdag twijfelde ik. Ik liet het afhangen van de nacht en hoe ik op zondag wakker zou worden.
Toch naar Den Helder
Gelukkig werd ik energiek wakker. Mari stelde voor om de eerste 11 kilometer met hem mee te lopen, want het parcours was tot dat punt hetzelfde. Mari zijn tempo zou iets lager liggen en was voor mij meteen een stok achter de deur om ook rustig te lopen. Goed idee!
Aangekomen in Den Helder was alles top geregeld. De start was vanaf Willemsoord: een prachtige locatie voor de start en finish, want er is voldoende parkeergelegenheid, een mooi sportcafé, een handige bagageafgifte en genoeg kleedruimte. Omdat het terrein overzichtelijk en niet te groot is, kon je gemakkelijk tot vijf minuten voor de start een zenuwplasje plegen. Samen met Mari stond ik in het startvak te wachten. Ik voelde me ontzettend relaxt, want ik hoefde alleen maar met Mari mee te lopen op een rustig kletstempo. Wat een heerlijk gevoel!
De eerste kilometers vlogen daardoor ook voorbij. Het was lekker weer, niet te warm zo langs de kust en de route was mooi en afwisselend. Er stonden voldoende mensen langs de kant voor een gezellige sfeer. Na een eerste deel door Den Helder liepen we al gauw verder over de Grasdijk richting de zeedijk. Vanaf daar zagen we ook de vuurtoren, Lange Jaap, staan. Het gaf een prachtig beeld met de lopers voor je. Mari en ik kletsen lekker verder en vanaf de zeedijk bedacht ik me waarom ik eigenlijk niet gewoon mee liep met de halve. Het lopen ging zo gemakkelijk en lekker, zeker op dit kletstempo. Ik had een hartslag van rond de 140 en ik voelde me goed.
De afslag gemist
Langs de dijk liepen we vervolgens over een besloten terrein van het Fort Erfprins. Vlak daarna kwam een punt om te beslissen: loop ik met Mari de halve of sla ik af en loop ik nog twee kilometer naar de finish? Ik besloot toch om door te lopen. Ik kon immers altijd gaan wandelen of uitstappen. Ik liep dus gezellig verder met Mari. Ondertussen was het zonnetje verdwenen en begon ik het zelfs wat koud te krijgen. Ik liep natuurlijk ook niet op een wedstrijdtempo, waardoor ik niet heel erg warm werd van het lopen.
Op een gegeven moment liepen Mari en ik Huisduinen binnen. Omdat we daar de dijk opliepen, moesten we even een stukje omhoog lopen. Op de ”top” stond veel publiek en leek het even alsof we de Alpe d’Huez hadden beklommen. Al gauw na dit punt stonden Mari z’n vrouw en zoontje op ons te wachten. Na een korte pitstop en een fotomomentje liepen we door. Vanaf dat moment liepen we echt langs de zee. Een bijzondere gewaarwording, want het is toch iets anders dan een strand.
We hadden geluk dat het niet zo hard waaide. Met zijwind ging dit deel van de route gemakkelijk. De weg leek ontzettend lang, maar halverwege knikte het naar rechts, waardoor we zelfs wind in de rug hadden. Vanaf dat moment kreeg ik het gek genoeg toch wel iets zwaarder. Mijn hartslag ging iets omhoog en ik had eigenlijk al wel willen finishen. Mari had hetzelfde.
Gelukkig was het hotel in zicht en vanaf dat punt zouden we Den Helder weer in gaan lopen. Dat betekende iets minder wind en iets meer publiek. Mari wilde even wandelen langs de drankpost en dat leek mij eigenlijk ook wel een prima plan. Ik liep toch niet voor een tijd en puur als training. Ik vond alles goed!
Finish
Het laatste lusje door Den Helder leek iets langer dan we dachten. Mari kreeg het zwaar. Hij had wegens een blessure al een hele tijd niet kunnen trainen en liep zo uit het niets hier een halve. Een pittige uitdaging! Niet zo gek dat je lijf dan na 19 kilometer denkt: ‘Waar ben je mee bezig? Je bent gek!’. Bij kilometer 20 was het verstandig om even pauze te nemen. Mari moest even bijkomen en ik bleef ook even wachten. Samen uit, samen thuis, toch? Na een korte pauze vervolgden we onze laatste kilometer. Er stond veel enthousiast publiek langs de kant en op die manier liepen wij het terrein van Willemsoord weer op. Samen kwamen Mari en ik over de finish. Voor het eerst!
De tijd was vandaag niet belangrijk. Uiteindelijk heb ik 22 kilometer gelopen (met een stukje inlopen erbij) in een gemiddelde van 5:19. Mijn langzaamste halve marathon ooit, maar wel een goede training voor mij. Mijn Garmin gaf aan dat ik er maar 20 uur van hoefde te herstellen. Met twee weken tot Londen is dat ideaal.
Eline en Menke hadden het iets beter gedaan. Eline liep een geweldig PR van 1.36 op de halve en Menke was zelfs tweede dame op de 13.7 kilometer. Wat een toppers!
Al met al was het een heel goed georganiseerd evenement. Ik vind het fijn dat het niet een enorm groot evenement is, waardoor alles overzichtelijk is en gemakkelijk om te bereiken. De route was heel goed aangegeven, er waren voldoende verzorgingsposten onderweg en het parcours was uniek en afwisselend. Verder vind ik het ook tof dat het een snel parcours is, hoewel Mari en ik daar gister geen gebruik van konden maken. Ik kom dus zeker nog eens terug om hier mijn PR aan te scherpen.
Heb jij de Halve van Den Helder al eens gelopen? Benieuwd hoe Mari deze Halve van Den Helder heeft ervaren? Kijk dan even op zijn blog!