Die ene marathon in Tokyo: hij gaat maar niet uit mijn hoofd. En dat terwijl ik de afgelopen jaren echt wel iets anders aan mijn hoofd had dan trainen voor een marathon. Maar ga ik het nog een keer doen?
Als je me al langer volgt, ken je het verhaal. Ik was al jaren bezig met het lopen van verschillende marathons. Zo begon ik met Rotterdam in 2016. Deze eerste marathon werd geen succesverhaal. Dit heb ik uitgebreid gedeeld in een verslag, maar alles over deze eerste marathon komt ook aan bod in mijn podcast van mijn online cursus ‘Run your marathon’. Toch wilde ik revanche nemen en schreef ik me in voor mijn eerste Major in Berlijn. Berlijn liep ik in het najaar van 2017, maar omdat ik zeker wilde weten dat ik minder gespannen zou zijn, besloot ik nogmaals Rotterdam te lopen in het voorjaar van 2017.
Marathon Majors
Tussendoor gebeurde er nog veel meer. Doordat mijn Instagram enorm aan het groeien was, kreeg ik de kans om samen met Runner’s World de New York City marathon te lopen in 2017. De marathon was slechts zes weken na Berlijn, maar deze kans wilde ik niet laten schieten. Het werden dus drie marathons in één jaar tijd. Ik had de smaak aardig te pakken.
Na dit marathonjaar mocht ik in samenwerking met TUI Sports ook de London Marathon lopen en in het najaar van 2018 de Chicago Marathon. Twee onvergetelijke ervaringen! Inmiddels had ik me gekwalificeerd voor de Boston Marathon en daardoor kon ik begin 2019 ook deze marathon van mijn lijstje afstrepen. Zo ontzettend gaaf!
Na Boston besloot ik: in 2020 loop ik mijn laatste Major en ben ik Six Star Finisher! Tokyo stond gepland, mijn startnummer was binnen en ik trainde ontzettend had. Twee weken voor de marathon werd bekendgemaakt dat de marathon niet door kon gaan wegens corona en de rest is geschiedenis. Ik was er kapot van, want ik had zo hard getraind en wilde zo graag deze laatste Major lopen. Kai en ik hebben de hele rondreis Japan moeten cancelen. Toen veranderde ons leven enorm. We gingen samenwonen, kochten een huis en na een half jaar raakte ik zwanger van Len. Er was even geen ruimte om te denken aan het trainen voor een marathon.
Herstel
Na de bevalling stond ons leven op z’n kop wegens mijn postpartum psychose en de hele nasleep daarvan. Mijn hoofd en lichaam was ziek. Ik kon nog hardlopen, maar trainen voor doelen was erg lastig. Na medicatie, therapie en herstel is er eindelijk tijd om weer echt te trainen en vooruit te kijken. Begin dit jaar, na mijn PR op de halve marathon, begon het te kriebelen: ga ik toch weer trainen voor een marathon?
Tokyo staat nog steeds op mijn bucketlist. Dolgraag zou ik die laatste Major willen lopen en als Six Star Finisher gehuldigd worden. Daarom besloot ik me in te schrijven voor de loting. Het is namelijk ontzettend lastig om aan een startbewijs te komen. En als je er dan wel eentje kunt bemachtigen, is het ook meteen een rib uit je lijf. Het is iets dat ik heel graag wil doen, maar met onze huizenjacht en andere dromen, moet het wel allemaal kunnen.
Zoals je kunt lezen, is het lang niet zeker dat ik begin 2024 aan de start sta in Tokyo. Wat wel zeker is, is dat ik weer wil gaan trainen voor een marathon. Dat vuurtje is nog niet gedoofd en wordt eigenlijk alleen maar meer aangewakkerd. Zeker na het lanceren van mijn online cursus en met het uitbrengen van mijn boek Run your story. Beide kan ik dan zelf ook mooi gebruiken bij het trainen voor een marathon. Maar of het komend voorjaar gaat lukken? Ik heb nog geen idee. De droom is er (nog) en uiteraard houd ik jullie op de hoogte.