Vanmorgen werd dan eindelijk een beslissing genomen. De Tokyo Marathon wordt verplaatst naar 17 oktober 2021. Natuurlijk zag ik dit aankomen. Ik wist eigenijk vrijwel zeker dat het in maart 2021 onmogelijk is om een (fysieke) marathon te organiseren voor 40.000 deelnemers. Mijn Road to Tokyo 2021 duurt dus nog even ietsje langer.
Omdat ik dit wel had verwacht en ik ook totaal niet aan het trainen ben voor een marathon op dit moment, vind ik het niet erg. Dat wat nu in de wereld speelt, is veel erger. Het is goed dat er alles aangedaan wordt om corona te bestrijden en daar hoort dit ook bij.
Mijn Road to Tokyo duurt inmiddels al even. Vorig jaar rond deze tijd begon ik namelijk met mijn eerste trainingen. Samen met de trainers van Gewoon Lekker Rennen werkte ik, met een persoonlijk schema, toe naar 1 maart 2020. Het zou mijn achtste marathon, en tevens laatste major, worden. De klap die in februari kwam, vond ik moeilijk te verwerken. Dat kwam vooral doordat corona toen nog niet in Europa speelde en het toen nog voelde als hele gekke en overdreven maatregel. Inmiddels weten we natuurlijk wel beter!
Fitter dan ooit
Ook vond ik het moeilijk, omdat ik zo goed in vorm was en fitter dan ooit. Ik wist bijna zeker dat ik klaar was om mijn PR te gaan verbreken en onder de 3:15 te duiken. Mijn laatste marathon wilde ik heel graag in mijn snelste tijd lopen.
Op dit moment laat ik die snelle tijd varen. Ik ben nog aan het herstellen van mijn ongezonde relatie met sporten en dat betekent nu goed naar mijn lichaam luisteren, meer rust nemen en goed aansterken. Doordat Tokyo nu pas in oktober volgend jaar zal plaatsvinden, heb ik daar meer tijd voor gekregen. Dat is misschien ook een voordeel.
Een nieuw doel
Sowieso heb ik het doel laten varen om -koste wat kost- een snelle tijd te lopen. Mijn doel voor die laatste Major is nu anders. Ik wil gezond en genietend over de finish komen. Misschien wil ik juist wel mijn langzaamste marathon ooit lopen. Ik zou het namelijk heel mooi vinden om in die laatste marathon te voelen dat ik mentaal en fysiek helemaal in balans ben, naar mijn lichaam kan luisteren en grenzen aanvoel. Een nieuw doel, maar wel een heel belangrijk doel.
De marathon is nog heel ver weg en het is dan ook lastig om vooruit te kijken. De komende tijd blijf ik gewoon lekker lopen (en fietsen), zodat ik fit blijf, aansterk en hopelijk mijn Road to Tokyo 2021 kan vervolgen.