Sporten zonder sporthorloge: hoe is dat? Hoewel ik dolblij ben met mijn Garmin Forerunner 945, deed ik het horloge afgelopen tijd even af. Vandaag deel ik mijn eerste ervaringen. Hoe is het om te sporten zonder sporthorloge?
In dit artikel gaf ik al aan dat ik de gezonde balans in het sporten kwijt was. Ik had het gevoel dat ik steeds langer, zwaarder en/of sneller moest gaan trainen. Ook merkte ik op dat mijn sporthorloge hierin een belangrijke rol speelde. Alles meten en bijhouden kan namelijk ook een obsessie of verslaving worden.
Begin 2019 schreef ik er al eens over op mijn blog: verslaafd aan mijn sporthorloge.
Productief, niet productief of onttrainen. ”Je moet nog stappen zetten” of ”je hebt je doel nog niet behaald vandaag” en allerlei andere uitspraken. Mijn sporthorloge weet vaak precies, al dan niet nog beter dan ikzelf, te vertellen wat ik met mijn lichaam moet doen. Het weet zelfs wanneer ik teveel stress heb en meer moet ontspannen. Pas toen ik hem vorige week (voor het eerst in langere tijd) afdeed, besefte ik me dat ik wel erg afhankelijk ben van dat ding. Ben ik verslaafd aan mijn sporthorloge?
Al anderhalf jaar zit er een sporthorloge om mijn pols heen geplakt. Eigenlijk zit het te strak. Als een soort corset knijpt het mijn pols af. Ik schrik er soms van als ik het horloge af doe om het op te laden. Mijn pols lijkt met de week dunner en smaller te worden. Nog niet te spreken over de kleur van de huid afgelopen zomer. Het contrast was vrij groot toen ik mijn horloge op Sri Lanka af deed.
Ik ben altijd al een controlfreak geweest en iemand die houdt van cijfertjes en statistieken. Zo is Strava al enige tijd heilig en het liefst houd ik alles bij. Met de komst van de nieuwste sporthorloges heeft dit mijn fascinatie voor de getallen alleen maar versterkt. Waar ik eerst alleen geïnteresseerd was in hoe veel ik trainde of wat mijn gemeten VO2 Max is, was ik op een gegeven moment zelfs bezig met mijn uren slaap ‘s. Ik herken de obsessie vanuit mijn eetstoornis periode. Toen wilde ik ook alles registreren. Wat at ik precies? Hoeveel calorieën waren dat? Hoeveel bewoog ik?
Als ik dit teruglees, is het zo herkenbaar. Hoewel ik in die tijd mijn horloge gemakkelijk af kon doen en er even klaar mee was, is dat de afgelopen tijd moeilijker voor me geweest. Steeds vaker ging ik er meer waarde aan ophangen of liet ik mijn humeur erdoor bepalen. Uiteraard kan een sporthorloge ontzettend fijn zijn, maar het moet niks voor je gaan bepalen. Het moet voor je werken en niet tegen je. Je moet het op de juiste manier gebruiken en natuurlijk alleen als je er echt blij van wordt.
De afgelopen tijd werkte het eerder tegen me dan voor me. Het werd mijn manier om te controleren. En daar wilde ik heel graag vanaf. Door het sporthorloge een tijdje af te doen, merkte ik meteen verschil. Ook ging ik een paar keer sporten zonder sporthorloge. Hoewel sommige mensen dit wellicht altijd doen, was het voor mij weer even een nieuwe beleving. Ik was zo gewend om alles bij te houden!
De eerste rondjes
In Italië ging ik voor het eerst sinds maanden sporten zonder sporthorloge. Het eerste hardlooprondje moest ik vooral hardop lachen om mezelf. Ik was zo gewend geraakt om naar mijn horloge te kijken, dat ik af en toe uit automatisme mijn hoofd naar mijn pols draaide om te kijken. Bizar hoe dat werkt!
Al snel merkte ik op dat ik zonder horloge veel meer genoot van het lopen en de natuur. Natuurlijk wist ik dat ik aan het hardlopen was in een prachtige omgeving, maar ik zag en voelde het nu veel beter. Ik was niet afgeleid door mijn horloge. Dat was heel fijn! Natuurlijk vind ik het wel lastig om die controle los te laten. Hoeveel kilometer heb ik al gehad? Hoe lang ben ik al bezig? Loop ik eigenlijk wel een beetje door? Of ben ik nu heel langzaam? Allerlei gedachten kwamen voorbij in mijn hoofd, maar dat is niet gek.
Nu ik bijna twee weken verder ben, merk ik zeker al een positief effect. Het sporten zonder sporthorloge wordt steeds makkelijker. Ook heb ik inmiddels het horloge weer een paar keer omgedaan tijdens het hardlopen en het fietsen, maar na het sporten leg ik het meteen weer terug in de kast. De hele dag met een sporthorloge omlopen, is voor mij op dit moment niet nodig.
Het geeft een soort rust, want ik weet niet precies hoeveel ik heb gedaan. Daardoor ben ik genoodzaakt om te luisteren naar mijn lichaam en naar mijn eigen behoefte. Heb ik zin om langer te gaan? Of geeft mijn lichaam aan dat het wel klaar is? Deze signalen merkte ik eerder niet eens op, omdat mijn horloge immers vertelde dat ik nog lang niet klaar was.
Natuurlijk wil ik hiermee niet zeggen dat sporten mét een sporthorloge verkeerd is. Ik denk alleen dat het verstandig is om je hier bewust van te zijn. Wat levert het jou op? Waarom draag jij een sporthorloge en hoeveel hang je er aan op? Wat doe je met de informatie, die het je geeft? Zoals ik in het vorige artikel ook al schreef:
Ik ben degene die voelt hoe het met mijn lijf gaat, niet mijn horloge. Ik ben degene die weet wanneer ik ziek ben of vermoeid en niet in staat ben om te trainen en ik ben tenslotte ook degene die gewoon bepaalt.
Uiteindelijk verwacht ik wel dat ik mijn sporthorloge weer vaker ga dragen tijdens het sporten, omdat ik het ook leuk vind om mijn trainingen bij te houden. Echter vind ik het belangrijk dat ik dit met de goede redenen en intenties doe. Het kost even tijd om dit te resetten, maar ik ben al heel blij met deze eerste stappen.
Sport jij altijd met een sporthorloge? Is bovenstaande herkenbaar voor jou? Ik ben heel benieuwd! Laat het hieronder weten in een reactie.