Inmiddels is het alweer bijna zes jaar geleden dat ik een nare ervaring meemaakte tijdens het hardlopen. Dat het zoveel impact op me zou hebben, had ik nooit verwacht. Nog steeds voel ik me weleens angstig tijdens het hardlopen. Had ik er iets aan kunnen doen? En wat dan?
In dit artikel schreef ik uitgebreid over mijn vervelende ervaring. Het was op klaarlichte dag en ik had nooit verwacht dat dit zomaar in de stad zou gebeuren.
‘Heel duidelijk hoorde ik een scooter aankomen en het gas loslaten. Hoewel ik nu altijd achterom kijk wanneer ik dit geluid hoor, vond ik het destijds niet opvallend. Ik had er totaal geen associatie mee en bleef gewoon lekker lopen. Totdat de scooter naast mij tot stilstand kwam en ik met een harde duw naast het fietspad terecht kwam. Naast mij was een soort wand, waardoor ik ingesloten was. Ik verstijfde en knelde mijn telefoon krachtiger in mijn hand. De jongen op de scooter betaste mijn lichaam met zijn handen. Vervolgens gaf hij gas en reed hij hardop lachend weg. Daar stond ik dan, in de berm, en keek om me heen. Allereerst uit schaamte. Had iemand dit gezien? Van schrik sprongen er tranen in mijn ogen en voelde ik me ineens heel kwetsbaar en klein. Ik begon met wandelen, maar begon na een minuut alweer te rennen. Ik wilde zo snel mogelijk thuis zijn.’
Na afloop voelde ik me kwetsbaar, maar tegelijkertijd schaamde ik me en maakte ik het veel kleiner dan het was. Nog steeds vind ik het niet echt de moeite waard om het te bespreken. Toch deed ik een melding van het incident. Al was dat wellicht alleen maar om ervoor te zorgen dat het andere vrouwen niet zou overkomen.
Na die melding deed ik niks. Ik ging gewoon weer hardlopen, maar voelde me wel vaker angstig. Het geluid van de scooter is nog altijd een trigger voor me. Ik verstijf dan en stop met hardlopen of ik wijk flink uit naar links of rechts. Dat is zelfs zes jaar later nog niet veranderd.
Inmiddels heb ik wel een aantal manieren gevonden voor mezelf om minder angstig te zijn. Zo loop ik vrijwel nooit in het donker. Ook probeer ik zoveel mogelijk over openbare wegen te lopen en niet op hele afgelegen stukken. Mocht ik me onveilig voelen, deel ik vaak mijn live locatie via WhatsApp met een bekende. Tot slot draag ik bijna altijd mijn Invi zelfverdedigingsarmband. Of het me ooit gaat helpen, weet ik natuurlijk niet. Ik hoop dat ik het überhaupt nooit nodig zal hebben.
SlachtofferWijzer
Maar wat had ik nog meer kunnen doen? Wat als je een nare ervaring meemaakt? Onlangs kwam ik in contact Fonds Slachtofferhulp*. Zij zetten zich als onafhankelijke, maatschappelijke organisatie al 30 jaar in voor slachtoffers in Nederland. Alle slachtoffers zouden volgens Fonds Slachtofferhulp de juiste hulp moeten ontvangen na een traumatische ervaring.
Fonds Slachtofferhulp heeft de SlachtofferWijzer ontwikkeld. Via deze site vind je de juiste hulp na een misdrijf, geweld, diefstal, ongeluk of andere nare ervaring zoals ik dat heb meegemaakt. De site is heel handig opgebouwd, waardoor je meteen de juiste thema’s kunt vinden. Niet alleen voor slachtoffers zelf, maar ook voor naasten is heel veel informatie te vinden.
Je vindt er praktische hulp, maar ook voor juridische, financiële of emotionele hulp kun je er terecht. Eigenlijk vind je op deze plek alle informatie die je nodig hebt wanneer je slachtoffer bent geworden. Natuurlijk heb ik ook opgezocht wat ik had kunnen doen na mijn aanranding. Zo vond ik hier meer informatie over wat een aanranding precies inhoudt en wat goed is om te weten als je dit meemaakt.
Eigenlijk had ik na afloop van mijn ervaring best iets meer ondersteuning willen hebben. Ik voelde me niet heel veilig meer tijdens het beoefenen van mijn sport. Inmiddels heb ik geen behoefte meer om daar iets mee te doen. Als ik destijds SlachtofferWijzer had kunnen raadplegen, was dat wel heel fijn geweest. Ik had dan meteen kunnen zien wat de opties zijn, zoals het maken van een melding of het doen van aangifte. Ook had ik daar alle hulplijnen kunnen vinden waar ik wellicht naar toe had gebeld. Dan had ik tips of advies kunnen vragen.
Gelukkig heb ik momenteel niet heel veel last van mijn nare ervaring, maar het heeft me wel alert gemaakt. Ook vind ik het fijn dat ik nu weet van het bestaan van SlachtofferWijzer. Ik zou dit dan ook anderen aanraden, indien ze slachtoffer worden van een ongeluk, misdrijf of geweld.
Ben jij weleens slachtoffer geworden van een incident? Heb je na afloop hulp gezocht? En kende jij SlachtofferWijzer al?
*Dit artikel is in samenwerking met Fonds Slachtofferhulp tot stand gekomen.