Afgelopen zondag liep ik de marathon van New York. Naast dat dit gewoon een prachtige marathon was, merk ik ook op dat ik er veel van heb geleerd. Ik leerde vooral dingen over mezelf, maar ook over New York en het lopen van een marathon. Het zijn voor mij hele waardevolle (levens)lessen, waar ik de rest van mijn leven wat aan zal hebben. Lees je mee?
1. Ik kan meer dan ik denk
Jaren geleden dacht ik dat ik nooit een marathon zou lopen. Inmiddels heb ik mijn vierde gelopen en ben ik alweer op zoek naar een volgende. Wat is dat toch? Ik kan veel meer dan ik denk te kunnen. Toen ik naar New York ging, hoopte ik stiekem dat ik binnen de vier uur zou finishen. Toch wist ik dat ik reëel moest zijn. New York was immers zwaar. Daarnaast had ik zes weken geleden pas Berlijn gelopen en tussendoor nog in het ziekenhuis gelegen. Om dan nu alweer een topprestatie te leveren? Nee, dat was te snel. Uiteindelijk liep ik een tijd van 3.37.11. Ik was niet eens helemaal tot het gaatje gegaan! Wow. If I can make it here, I can make it anywhere. That’s what they say.
2. Een marathon is meer dan 42,2 km hardlopen
Ja, ik dacht echt dat ik voor die medaille naar New York ging. Dat ging ik ook wel, want zonder medaille zou ik zeker niet naar huis gaan. Denk ik. Maar uiteindelijk ging het helemaal niet over die marathon. De reis naar New York ging over het ontmoeten van nieuwe mensen, het maken van waardevolle herinneringen en het beleven van mooie avonturen. Dat alles maakt die medaille zoveel meer waard. Die medaille staat voor alles bij elkaar. Het lopen van een marathon gaat over het verleggen van grenzen, over een rollercoaster aan emoties, over het versterken van jezelf -zowel fysiek als mentaal- en over geluk.
3. New York is niet vlak
Ik had het overal al gelezen, maar New York is zeker niet vlak. De bruggen in New York zijn inmens en vooral in Central Park gaat een groot deel van de route op en af.
4. Ik functioneer goed met hoogteverschillen
Wat ik daar weer van geleerd heb, is dat ik best goed functioneer met hoogteverschillen. Ik merkte zelfs op dat ik het best fijn vond om af en toe omhoog of naar beneden te lopen. Het zorgt voor afwisseling en wisselende spanning op mijn benen.
5. Muziek is mijn beste vriend
Ik loop niet altijd met muziek. Eigenlijk bijna nooit, maar in New York leek het me fijn. Wat eigenlijk een rare redenatie is. Want juist in New York zou er voldoende support moeten zijn en heb je toch geen muziek nodig? Het heeft mij echter alleen maar meer kracht en energie gegeven. Ik hoorde fijne powermuziek door mijn oortjes en tegelijkertijd zag ik het publiek losgaan. Dit zorgde voor dubbel zoveel energie bij mij. Ik loop nooit weer een marathon zonder muziek.
6. Samen is beter dan alleen
Samen dit avontuur beleven is beter dan alleen. Wat was deze marathon en medaille waard geweest, wanneer ik ”alleen” in New York zou lopen? Juist doordat ik deze reis met mijn lieve teamgenoten heb mogen beleven, zijn dit waardevolle herinneringen geweest. Samen beleven zorgt voor mooie verhalen en je kunt je ervaringen delen. Dat zijn onbetaalbare souvenirs.
7. Prestaties van anderen maken me minstens zo blij
Natuurlijk was ik blij toen ik over de finish kwam. Ik had een geweldige tijd gelopen en het was zo’n toffe marathon. Maar waar ik meteen mee bezig was? Hoe ging het met mijn teamgenoten? Haalden zij ook die medaille? Hoe hebben zij het beleefd? Ik was pas echt blij toen ik mijn teamgenoten kon knuffelen en kon horen hoe zij hadden gelopen. Ze haalden gewoon allemaal een medaille!
8. Ik loop beter wanneer ik ontspannen ben
Alles op alles voor die topprestatie? Dat werkt voor mij niet. Wanneer ik ontspannen loop en geen verwachtingen heb, loop ik beduidend beter. Ik moet dus eigenlijk helemaal niet letten op mezelf voorafgaand aan de marathon. Ik moet vooral lekker blijven doen waar ik zin in heb.
9. Ik mag vertrouwen op mezelf
Hoeveel mensen mij niet hebben gewaarschuwd. Zou je wel naar New York gaan? Kun je die marathon niet beter uit je hoofd zetten? Weet je zeker dat je lijf dit aan kan? Ik kreeg zelfs mailtjes van mensen, die mij probeerden te overtuigen om niet te gaan. Mijn lijf had aangegeven op te zijn. Althans, dat dachten zij. Ik voelde me goed en diep van binnen voelde ik aan dat ik dit moest kunnen. Gelukkig stonden mijn huisarts en sportarts volledig achter me. Ik mocht gewoon gaan en nu weet ik dat dit een goede keuze is geweest. Ik heb geleerd dat ik echt mag vertrouwen op mezelf. Zelf weet ik immers het beste hoe ik me voel en wat goed voor me is.
Wat heb jij geleerd van het hardlopen? Laat het me hieronder weten in de comments! Ik ben heel benieuwd.
De foto is gemaakt door Andy Astfalck.