Op zondag 24 september loop ik de marathon van Berlijn. Vervolgens sta ik zes weken later in New York aan de start van de 42,2 kilometer. In deze ‘Road to Berlin & New York’ serie zal ik mijn ervaringen delen en jullie op de hoogte van mijn voorbereidingen op deze marathons. De afgelopen week deed ik zes trainingen. Ik totaal maakte ik 97 fietskilometers en behaalde ik lopend 68 kilometer. De hele week liep ik met een gemiddelde pace van 5:10 minuut per kilometer, terwijl de trainingen heel erg van elkaar verschilden. Toeval? En ik deed iets meer dan ik zou moeten doen, maar of mijn lichaam dit aankan? Ik vertel er meer over in dit artikel.
Op maandag begon ik de week met een zonnig fietsritje samen met een vriendinnetje. Iedere keer als de weersvoorspellingen goed lijken te zijn, kijk ik of ik een fietstocht kan inplannen. Dat is iets waar ik toch heel gelukkig van word en het kan in mijn voorbereidingen op de marathon weinig kwaad. We fietsten in totaal 52 kilometer door Drenthe. 
Dinsdag mocht ik weer een looptraining gaan doen. Deze keer stond er een rustig duurloopje op het programma. Ik mocht een uur in 11 kilometer per uur lopen en daarna 15 minuten in 12 kilometer per uur. Ik vind dit heerlijke trainingen om te doen, omdat het niet te zwaar is, maar wel afwisselend. Je hebt toch lekker wat kilometers gemaakt uiteindelijk. Ik liep namelijk 15 kilometer met een gemiddelde pace van 5:10 minuut per kilometer.
Woensdag plande ik meteen weer een looptraining, zodat ik donderdag een rustdag kon nemen. Donderdag had ik een drukke en volle dag waardoor het voor mij moeilijk was om te gaan lopen. Op deze manier verschuif ik mijn trainingen weleens. Woensdag liep ik 12 kilometer in zone één, maar aan het eind mocht ik 5 x 200 meter versnellen en 200 meter weer rustig dribbelen. Op deze manier schoot mijn hartslag in de laatste twee kilometer nog even flink omhoog en behaalde ik uiteindelijk wederom een gemiddelde pace van 5:10 minuut per kilometer.
Donderdag genoot ik dus heerlijk van mijn rustdag. Wat kan dat fijn zijn! Ik voelde dat ik dit ook even nodig had om op vrijdag weer mijn lange duurloop te kunnen doen. Al vroeg begon ik met deze duurloop, zodat ik ook nog iets aan mijn vrijdagmiddag zou kunnen hebben. Hoewel er op het schema 18 kilometer stond, vond ik het zelf nodig om hier nog eens 8 kilometer bij op te tellen. Ergens ben ik gewoon bang voor dat mentale stuk. Na overleg met Rob bleek deze extra 8 dus niet nodig te zijn. Het is gewoon een stukje angst en het vertrouwen wat ik dan wil zoeken. Rob geeft aan dat ik het vertrouwen uit andere dingen moet halen en niet per se in het hele lange lopen. Die onzekerheid kun je er niet uitlopen. Ik heb me dus niet aan mijn schema gehouden en wellicht zelfs iets teveel gedaan. Gelukkig liep ik wel heel erg lekker op deze vrijdag en tikte ik met gemak de 26 kilometer aan. En in wat voor gemiddelde pace denk je?
Zaterdagochtend had ik in de eerste instantie geen zin om te gaan lopen. Ik was vrij moe en hangerig. Het was daarnaast miezerig weer en ik zag er tegenop om de deur uit te gaan. Toch wilde ik mijn looptraining niet lang uitstellen, want dan bleef ik er maar tegenaan hikken. Ik trok mijn kleding aan en stapte de deur uit. Ik liep meteen weer heel erg lekker! Wauw! Dat had ik niet verwacht. Ik liep ik totaal 15 kilometer. Het eerste uur liep ik in 11 kilometer per uur. Daarna liep ik 12 kilometer per uur. Aan het eind mocht ik nog 5 x 100 meter versnellen met 100 meter dribbelen tussendoor. Helaas ging het vanaf de helft van deze training keihard regenen. Ik was helemaal doorweekt. Toen ik thuis aankwam drupte het water overal langs. De filmpjes had je hiervan kunnen zien via mijn Instagram (@japkejanneke.nl).
Toen was er nog één dag deze week. Ik had rust kunnen nemen, maar ik ging lekker fietsen met mijn vriend. Omdat hij binnenkort een langere tijd weggaat voor zijn werk, was het wel zo fijn om nog even wat leuke dingen te gaan doen samen. Het zonnetje scheen fijn en het waaide niet erg hard. Uiteindelijk fietsten we 45 kilometer door Noord-Groningen. Dit was een fijne afsluiting van een goede trainingsweek.
Uiteindelijk deed ik dus meer dan op mijn schema stond. Gisterochtend werd ik wakker met keelpijn en ook op dit moment (maandagochtend) lijken mijn lymfeklieren in mijn hals te exploderen. Het is erg gevoelig. Er staan nog heel wat trainingen en leuke dingen op de planning deze week en dat wil ik allemaal niet missen. Ik hoop goed te herstellen en me gauw weer helemaal fit te voelen. Misschien toch iets teveel gevraagd van mijn lijf? Alle trainingen voelden echter moeiteloos en gingen zo goed. Dat is altijd zo frustrerend.
Het vertrouwen in de marathon groeit wel langzaamaan. Ik merk dat ik steeds gemakkelijker grote afstanden loop en ook mijn tempo geef me vertrouwen. De stukken in de lage zones loop ik steeds gemakkelijker en het lukt me steeds beter in zo’n lage zone te blijven. In het begin vloog mijn hartslag dan al gauw naar een volgende zone, maar nu kan ik het controleren. Dat is heel fijn! De komende weken gaat de gelletjes zoektocht van start. Op het artikel van gisteren kreeg ik al de reactie: SIS in appelsmaak. Iemand anders goede tips voor fijne gels?
Het was weer een fijne week. Waar train jij voor? Hoe gaat het met je voorbereidingen? Laat het me hieronder weten in de comments.