De eerste trainingen voor de marathon van Berlijn en New York zitten erop. Natuurlijk waren de afgelopen twee weken een beetje druk en anders dan anders. Zo begonnen we met klussen in ons nieuwe huis en ging ik een week op vakantie. Toch wil ik je meenemen in mijn eerste Road to Berlin & New York! Is het me gelukt om een paar trainingen te doen? En hoe bevalt mijn nieuwe trainingsschema tot nu toe? Je leest het in dit artikel.
Rob heeft mijn trainingsschema voor de eerste weken toegestuurd. In deze eerste weken is voor mij alles wat rommelig en druk. Doordat wij de sleutel van ons nieuwe huis hebben ontvangen, had ik weinig tijd om lange trainingen te gaan doen. Toch heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk te lopen. Dit resulteerde in een druk weekje. Ik begon op de dinsdag met een rustige duurloop in zone één. Het is voor mij echt wennen om in die lage zones te trainen en ik vond het ontzettend moeilijk om zo langzaam te moeten lopen. Dat eerste loopje was dus echt verschrikkelijk. Na afloop had ik niet eens het gevoel dat ik veel had gedaan, maar ondanks alles was ik trots dat ik niet meteen van mijn schema ben afgeweken.
Uiteindelijk liep ik dus met een pace van 5:28 minuut per kilometer. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in dit tempo heb gelopen. En dit is niets ten nadele van mensen die dit tempo met moeite halen of nog nooit hebben gehaald. Iedereen is anders dus het is zinloos om jezelf te vergelijken met anderen. Vergeleken met mezelf is dit echt wennen!
Op woensdag mocht ik weer. Na een lange dag klussen in het huis liep ik negen kilometer. De eerste acht rende in zone één. Dit was, voor mij, dus weer erg rustig. De laatste kilometer mocht ik los. Ik versnelde steeds 100 meter en daarna dribbelde ik 100 meter om uit te rusten. Uiteindelijk liep ik negen kilometer met een pace van 5:19.
Donderdag wilde ik nog een langere duurloop maken voordat ik op vrijdagavond naar Italië zou vertrekken. Ik liep 16 kilometer in een rustig tempo. Ik merk al dat ik aan het tempo begin te wennen. Wel vind ik het nog steeds lastig om niet teveel naar mijn hartslag te kijken. Het wordt bijna een soort obsessie voor me tijdens het lopen. Mijn hartslag wordt er ook spontaan hoger van. Dit is dus zeker iets om meer los te gaan laten. Want op hartslag trainen is aan de ene kant goed voor me, maar het moet geen obsessie worden.
Het laatste loopje voor mijn vakantie was een kort en rustig rondje van een half uurtje door Groningen. Al met al had ik dus niet echt het gevoel dat ik veel getraind had in de afgelopen week. In totaal waren het vier loopjes waarvan de meesten, voor mijn doen, langzaam.
De tweede trainingsweek van mijn schema was meteen een ”lege” week. In overleg met Rob heb ik ervoor gekozen om in mijn vakantie te gaan voor het ”niets moet, alles mag” principe. Dit principe geldt eigenlijk altijd tijdens mijn vakanties. De ontspanning en het herstellen stond centraal. En dat was nodig ook. Meteen toen we Nederland uitreden, begon ik heel erg verkouden te worden. Mijn hoofd zat helemaal vol en na een dag kreeg ik ook last van slijm in mijn longen. Ik stond dus ook niet meteen te springen om een rondje te gaan rennen in de bergen. Gelukkig was één van mijn twee vriendinnetjes ook zo sportief om mee te gaan hardlopen en op deze manier hebben we tijdens de vakantieweek drie keer samen gelopen. Iedere keer liepen we zes kilometer.
Het eerste loopje was vooral wennen. Door de hoogte en de warmte is het meestal pittig om te lopen bij het Gardameer. Omdat het vakantiehuis van mijn ouders best hoog staat, moet je eigenlijk altijd eerst naar beneden lopen. Dit betekent dat je dus eindigt met een stuk bergop. Dit is iets waar je rekening mee moet houden, want voordat je het weet ben je te ver afgedaald. Het uitzicht is tegelijkertijd adembenemend mooi. Het verveelt nooit en ik kan er altijd naar blijven kijken. Hierdoor wordt het hardlopen nog net iets meer speciaal in Italië. Tot slot was het ook gewoon praktisch om een ochtendloopje te plannen, omdat we dan op de terugweg verse broodjes van de bakker mee konden nemen voor een lekker ontbijt.
Nu ik dit schrijf zit ik helaas alweer in Groningen. Mijn vakantieweek met vriendinnen zit er weer op. Het hardlopen was dus precies hoe ik het van te voren had bedacht: niets moet, alles mag. Bij thuiskomst heb ik een rustige duurloop gedaan om meteen maar weer goed te beginnen. Gisteren liep ik namelijk 12 kilometer in een rustig tempo.
Tot nu toe bevalt het trainingsschema goed. Het geeft me houvast en ik kan het (verrassend genoeg) combineren met het klussen en verhuizen, mijn werk en zelfs mijn vakantie. Het rustige tempo is zeer wennen, maar ik verwacht er wel profijt van te hebben binnenkort. Mijn Garmin geeft zelfs al aan dat ik mijn marathon nu in een sneller tempo kan lopen. Dat verbaast me wel een beetje. De komende week staan er vijf loopjes op mijn programma en tegelijkertijd gaan we officieel verhuizen naar ons nieuwe huis. Het wordt dus weer een drukke, maar zeer toffe week! Volgende week volgt er natuurlijk weer een update. Blijf je me volgen?
Loop jij ook graag tijdens je vakantie? Laat het me hieronder weten in de reacties!