Gisteren stond ik aan de start van de 7,5 kilometer tijdens de Marikenloop. Samen met vriendinnetje Iris en heel veel andere enthousiaste meiden maakte ik deel uit van het Intersportteam. In een opvallende (en warme!) outfit van Asics renden we 7,5 kilometer door het mooie Nijmegen. In dit artikel vertel ik je hoe mijn race is gegaan, wat ik van het evenement vond en hoe onze dag met Intersport eruit zag.
Het startbewijs voor deze Marikenloop in het Intersportteam heb ik een paar weken geleden gewonnen via Instagram. Het leukste van deze winactie vond ik dat ik iemand mee mocht nemen. Iris loopt sinds een jaar ook hard en het leek me erg leuk om samen met haar deel te nemen aan dit evenement. We kregen in aanloop naar de Marikenloop al een toffe outfit van Asics thuisgestuurd. De opvallende broek zat lekker, maar ik vond het jammer dat het een tight was. De weersvoorspelling was immers heel erg goed. Het zou boven de 20 graden worden en lekker zonnig. Normaal gesproken loop ik dan in een shortje en een hemdje. Het was dus wel even slikken, toen we hoorden dat we deze kleding aan moesten. Voor de zekerheid namen wij onze eigen outfit ook mee. Ook kregen we Asics hardloopschoenen voor dit evenement. Het was de bedoeling dat het hele team op deze schoenen zou lopen, maar zelf stond ik hier niet achter. Ik vind dat je nooit een wedstrijdje op nieuwe schoenen moet lopen. Zeker niet op schoenen van een merk dat je eigenlijk nog niet kent. Ik koos er dus voor om lekker op mijn eigen Nike LunerTempo te lopen. Dat was een goede keuze!
Aangekomen in Nijmegen merken we meteen de gezellige sfeer op. Het terrein ligt in een park en ik krijg er een soort festivalgevoel bij. Overal staan tentjes met leuke producten. Natuurlijk valt het op dat er bijna alleen maar vrouwen rondlopen. Al snel zien we de groep van Intersport. Die kunnen we niet missen vanwege de gave outfit! We maken kennis met de organisatie en de andere meiden uit het Intersportteam. Na aankomst is het meteen tijd om te lunchen en wordt er een heerlijk buffet voor ons geopend. Er is volop keus: verse broodjes, fruit en salades. Ik kies ervoor om niet teveel te eten, want de start van de wedstrijd is al binnen twee uur.
Na de lunch begint het wachten. Gelukkig liggen er voldoende fijne zitzakken bij de tent van Intersport en natuurlijk is het heerlijk weer om in de zon te zitten. Na de nodige plaspauzes komt de start van ons loopje in zicht. Annemerel regelt nog even voor mij dat ik in het rode (eerste) startvak mag starten. Dit stond ook op mijn nummer, omdat ik een verwachte eindtijd moest aangeven. Echter wilde Intersport het liefst met de hele groep tegelijk lopen. Samen met een andere snelle loopster, Sjoukje, mag ik om 13.15 starten en voor een snelle tijd gaan. Redelijk onverwacht moet ik dus toch alles gaan geven. Dat had ik niet helemaal in mijn hoofd. Ik moet even omschakelen en mezelf oppeppen.
In het rode startvak staan een handjevol meiden. Na het observeren van een aantal zenuwpezen om me heen klinkt het startschot. De meiden gaan als een speer weg. Ik loop meteen met ze mee, maar realiseer me direct dat dit te hard voor mij is. Ik loop eigenlijk nooit op zo’n hoog tempo. De eerste kilometer gaat in een pace van 3:45. Ja, dat ga ik niet volhouden en zeker niet met deze warmte. Toch bedenk ik ook dat 7,5 kilometer niet zo ver is. Ik probeer de meiden in de eerste instantie dus bij te houden. Eigenlijk vind ik ook dat ik dit moet kunnen. Na drie kilometer begin ik kramp in mijn kuiten te krijgen. Mijn tempo laat ik varen en ik probeer mijn ontspanning te zoeken. Ik zeg tegen mezelf dat ik dit niet van mezelf kan vragen. Het tempo dat ik loop is al ontzettend goed. Het is tenslotte ook een afstand die ik bijna nooit loop. Vanaf dan loop ik rond 4:15 minuut per kilometer. Uiteindelijk vliegt dit loopje voorbij. Het valt me wel op dat een groot deel van het parcours door bosrijk gebied gaat. Hierdoor heb ik minder last van de warmte. De laatste kilometer probeer ik stug door te lopen en ik finish bij de grote boog in het park. Ik eindig al 6e in een tijd van 30.35 met een gemiddelde pace van 4:07. Dat had ik vooraf niet verwacht! Ik ben ontzettend trots op deze snelheid. Ik loop eigenlijk nooit zulke ‘korte’ loopjes. En eigenlijk had ik van te voren ook niet bedacht om vandaag voluit te gaan, want dan had ik de afgelopen dagen vast iets meer rust genomen.
Iris startte met de rest van de Intersport groep. Zij liep precies 45 minuten en was hier deels tevreden mee. Ze had vooral, net als de vele anderen, erg veel last van de warmte. Uiteindelijk heeft de hele groep meiden de finish gehaald. Na het lopen kregen we nog een verkoelend drankje aangeboden en konden we rustig napraten over deze toffe run. Na 15:00 pakten Iris en ik onze spullen en reden we in de auto terug naar het mooie Groningen. Bedankt voor deze geslaagde dag, Intersport! We hebben genoten.
Heb jij ook meegedaan aan de Marikenloop? Hoe ging het bij jou? Of heb je aan een ander loopje deelgenomen afgelopen weekend? Laat het me hieronder weten in de reacties.