Gisteren was het nog precies 9 weken tot de start van de marathon van Rotterdam op zondag 9 april 2017. In deze ‘Road to Rotterdam’ serie zal ik mijn ervaringen delen en jullie op de hoogte houden van mijn voorbereidingen op de marathon. De afgelopen week overheerste frustratie, weinig hardloopplezier en twijfel. Ben je benieuwd hoe de afgelopen week is gegaan? Lees dan gauw verder!
Zoals je had kunnen lezen in het artikel van gisteren is er de afgelopen week weinig verbetering geweest omtrent mijn blessure. Al sinds de Ameland Adventurerun heb ik last van de binnenkant van mijn knieholte. Dit kan komen vanuit een zenuw, een spier of een pees. Waardoor de pijn precies veroorzaakt wordt, is nog niet bekend. Hoewel ik al langere tijd last heb, ben ik constant rustig doorgegaan met trainen. De ene keer ging dit gewoon prima, maar op een ander moment had ik veel pijn. Ik vind het daardoor ook lastig in te schatten of ik wel of niet kan gaan lopen.
Op maandag besloot ik het gewoon te proberen. In het weekend had ik niet gelopen dus ik had verwacht dat het wel redelijk zou gaan. Helaas viel dat flink tegen. Uiteindelijk heb ik wel 7 kilometer gelopen, maar echt blij werd ik er niet van. Dinsdag heb ik dus ook maar weer een rustdag genomen.
Ik wil hier niet een heel negatief artikel van maken, maar de slechtste (en minst leuke) training sinds tijden was het intervallen op woensdagavond. Ik besloot om deze training in het stadspark te gaan lopen. Het doel was om 7 x 4 minuten aan te zetten en 2 minuten rustig door te lopen. Normaal gesproken heb ik hier ook niet zoveel zin in, maar vind ik het wel weer leuk wanneer ik eenmaal bezig ben. Echter stond ik deze keer met tranen in mijn ogen in het stadspark. Ik had pijn, mijn lichaam was op en ik wilde naar huis. Ik besloot nog een paar herhalingen te doen, maar de lat voor mezelf minder hoog te leggen. Ik hoefde niet per se sneller dan 4:30 min/km lopen als dat niet zou lukken. Dit hielp om het te volbrengen. Na 13 kilometer was ik weer thuis. Niet tevreden, maar wel blij dat ik toch nog iets heb kunnen doen.
Donderdag wilde ik per se even uitlopen. Ik liep een herstelloopje van 6 kilometer. Dat ging eigenlijk wel goed. Ik had weinig last en kon gemiddeld 5:00 min/km lopen zonder dat ik dit in de gaten had. Vrijdag had ik gebombardeerd tot testdag. Indien het vrijdag niet goed zou gaan, zou ik mij afmelden voor de Midwinter Marathon in Apeldoorn (25 kilometer). Ik begon vol goede moed aan mijn 10 kilometer loopje. De eerste meters was ik stijf en wilde het niet zo goed met mijn knie. Daarna had ik minder last en liep ik eigenlijk wel prettig. Iets waar ik me vervolgens minstens zoveel zorgen over heb gemaakt, is mijn vermoeidheid. Om de 10 minuten moest ik even stoppen om uit te hijgen. Voor mij is dit iets compleet nieuws. Iedere kilometer voelde alsof ik een marathon had gelopen. Mijn lichaam gaf duidelijk aan dat het teveel is geweest. Meteen diezelfde middag kon ik terecht bij de huisarts. Daar heb ik bloed laten prikken om te kijken of er lichamelijke tekorten zijn of dat er sprake is van overbelasting.
Dit weekend heb ik heel trouw nog wel mijn core stability programma afgewerkt om mijn buik- en rugspieren sterk te houden. Tevens kon ik het niet laten om zondag aan mijn conditie te werken. Ik baalde zo van het feit dat ik me moest afmelden voor de Midwinter Marathon van Apeldoorn. Ik ben samen met een vriendin 45 kilometer wezen fietsen. Het was heerlijk!
Hoe nu verder? Dat is een goede vraag. Ik denk dat ik mijn knieblessure goed in de gaten moet houden. Mijn idee is om het tot mijn wintersportvakantie (18 februari – 25 februari) rustig aan te doen. Voor die vakantie heb ik nog twee lange duurlopen op het programma staan. Per keer zal ik kijken of deze wel of niet uit te voeren zijn. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk rust te nemen en alternatieve trainingen te bedenken, zoals fietsen of zwemmen. Ik houd jullie uiteraard op de hoogte via Instagram (@japkejanneke.nl), Facebook (@japkejanneke.nl) en natuurlijk deze blog.
Ben je ook in training voor een (halve) marathon? Welke ga je lopen? En hoe gaat het met jouw voorbereidingen? Ik ben heel benieuwd! Laat je het weten in de reacties hieronder? En alle tips voor blessureleed zijn ook (heel erg!) welkom!