Gisteren was het dan eindelijk zover. Sinds januari volgde ik een trainingsschema speciaal voor deze ene race in Rotterdam. In dit raceverslag lees je precies hoe mijn marathon in Rotterdam is gegaan, wat voor tijd ik heb gelopen en waarom ik (voor de tweede keer) in de medische tent ben beland.
Op zaterdag vertrok ik vanuit het hoge noorden richting Rotterdam. Na mijn spullen in het hotel in Vlaardingen te hebben gedumpt, zijn we naar de marathon Expo afgereisd. Mijn nummer had ik vrij snel te pakken. Natuurlijk volgde een fotomoment bij de namenmuur en even een kiekje met mijn startnummer. Net als vorig jaar mocht ik starten in de tweede wave.
Om 16:00 was ik door Lisanne de Witte uitgenodigd bij de New Balance op de Expo. Wat precies de bedoeling was, wist ik eigenlijk niet. Er zouden nog twee andere marathonloopsters (en fanatiek Instagrammers) komen. Wie dat waren, wist ik ook niet. Al snel bleek één van die twee Wilja te zijn. Super leuk! Wilja ken ik via Runninggirls Groningen. Later kwam Esther er ook bij en het was heel leuk om haar ook te ontmoeten. Na een uitleg bleek dat we een loopanalyse zouden krijgen en naar aanleiding daarvan schoenen mochten passen en uitzoeken. Heel gaaf! Daarna mochten we een gave NB box, speciaal gemaakt voor de marathon van Rotterdam 2017, vullen met vijf kledingstukken van de New Balance collectie. Wauw! Wat werden wij verwend. Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel. Natuurlijk moesten er ook nog mooie foto’s van ons worden geschoten in deze toffe outfits!
Rond een uur of 18:00 was het tijd om terug te gaan naar ons hotel. Daar at ik een groot bord spaghetti en plofte ik na een douche lekker op bed om goed uit te rusten. Rond 21:00 dronken we nog met vrienden een drankje in het hotel en om 22:00 dook ik dan echt mijn bed in. Ik slaap eigenlijk nooit goed wanneer ik niet thuis slaap. Dat weet ik inmiddels van mezelf en hierdoor maak ik me er ook minder druk om. Het is al veel als ik vier of vijf uurtjes kan aantikken. Ik blijf wel altijd in bed liggen, waardoor mijn lijf vast enige rust pakt.
Om 6:40 ging mijn wekker, want om 7:00 wilde ik aan het ontbijt zitten. Mijn spullen had ik eigenlijk allemaal al klaar gelegd de vorige avond. Ik kon dus zo mijn outfit inschieten. Mijn ontbijtje bestond uit licht maisbrood met jam en chocoladevlokken. Ook at ik nog een krentenbol en dronk ik veel thee en een kopje koffie. Voor het ontbijt had ik mijn glaasje bietensap al op. Na het ontbijt pakte ik mijn laatste spullen in en vertrokken we met de metro naar Rotterdam.
Natuurlijk volgde in het startvak een kippenvel moment bij het nummer van Lee Towers ‘You’ll never walk alone’. Al gauw klinkt het startschot en daar gaan we! Mijn tweede marathon is begonnen. De eerste kilometers probeer ik heel lekker ontspannen te lopen en te genieten van iedereen langs de Coolsingel. Dat is zo’n geweldig gevoel. Ik krijg zelfs bijna tranen in mijn ogen. Goed, terug naar het hardlopen. Mijn tempo ligt laag en ik word aan alle kanten ingehaald. Het is juist mijn doel om, voor mijn doen, langzaam te starten. Mijn pace ligt op dat moment rond de 5:15 minuut per kilometer.
De eerste kilometers gaan heel snel voorbij. De eerste verzorgingspost is al snel daar. Ik drink wat en loop rustig door. Bij kilometer 9 neem ik mijn gelletje van Trisport Pharma. Die gaat er goed in, maar ook het drinken gaat goed. Iedere twee kilometer neem ik een paar slokken uit de flesjes die ik bij me draag. Op het halve marathonpunt voel ik me nog heel uitgerust en fris. Dat was vorig jaar wel anders. Mijn tempo is inmiddels iets opgeschroefd.
Al snel komt de Erasmusbrug weer in zicht. Vlak daarvoor heb ik mijn derde gel genuttigd en veel gedronken. Dat kon ik wel gebruiken voor die brug en later de tunnel. Het is toch echt wel een voordeel wanneer je het parcours al kent van een jaar eerder. Ik wist nu precies waar ik op moest letten en wanneer er een zwaar stuk aan zat te komen, zoals bij het Kralingse Bos. Vorig jaar was dit het moment waarop ik moest gaan wandelen. Nu kon ik juist mijn tempo verhogen. Ik liep ondertussen met een gemiddelde pace van rond de 4:58 minuut per kilometer. Ik voelde me nog steeds erg goed! Ook zag ik daar weer mijn vriend langs de kant staan. Via BimBimBikes werd aan mijn support een fiets aangeboden met handige fietskaart. Dit betekende dat hij op allerlei plaatsen langs het parcours kon komen. Ik heb hem ontzettend vaak kunnen zien. Hij kon me extra flesjes drinken aangeven, zodat ik net even wat extra vocht binnenkreeg. Hiervoor gebruikte ik de drankjes van Ice-O-Tonic. Heel handig!
Bij het 35 kilometerpunt ging het iets minder goed met me. Opeens werd ik ijskoud en kreeg ik kippenvel. Dit herkende ik ook van vorig jaar. Dat is vaak geen goed teken. Mijn snelheid kon ik overigens nog hoog houden. Ik ging zelfs steeds sneller lopen, rond 4:50 min/km. Het liefst wilde ik gaan wandelen, maar ik wist dat het me weinig zou opleveren. Het zou alleen maar langer gaan duren voordat ik op de Coolsingel zou staan. Ik was echt aan het aftellen. Op het 40 kilometerpunt kon ik nauwelijks meer rustig ademhalen. Ik had mijn verstand uitgeschakeld en rende nog op een pittig tempo door. Drinken lukte ook niet meer in de laatste kilometers.
Dat moment dat je de Coolsingel weer opdraait, is wel echt magisch. Al die mensen die je naam schreeuwen! Super! De laatste meters leken een eeuwigheid te duren, maar waren tegelijkertijd fantastisch. Daar was de finish. I DID IT! Mijn tijd was 3.33.00, maar is later gewijzigd naar 3.33.02. Ik heb niet gewandeld en ik leef nog, dacht ik. Opeens stond ik stil en begon het weer wazig te worden voor mijn ogen. Al snel werd ik opgevangen en in een rolstoel gezet. Ik vertelde dat het wel weer ging. Ik wilde mijn medaille ophalen! Toch brachten ze mij naar de medische tent. Daar werd ik op een bedje getild en ben ik goed verzorgd. Ik was weer oververhit geraakt en ik had veel vocht verloren. Ik was misselijk, duizelig en had erge hoofdpijn. Met koeldekens werd ik bedekt, zodat mijn lichaamstemperatuur zou afnemen. Dit ging niet snel en ging gepaard met nog meer hoofdpijn. Ik had bijna een uur nodig om weer rechtop te kunnen zitten. Gelukkig ben ik heel goed verzorgd en voelde ik me een paar uur later weer helemaal de oude.
Uiteindelijk ben ik blij dat ik toch mee ben gegaan naar de medische tent, want daardoor heb ik echt nog heel fijn na kunnen genieten ’s avonds. Mijn runner’s high was heel erg aanwezig! Ik was, en ben nog steeds, ontzettend trots op mezelf. Ondanks die enorme hitte heb ik een PR gelopen! Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven en bevatten. Het was weer zo gaaf om mee te doen. Gisteren in de medische tent schreeuwde ik nog heel hard dat ik nooit meer een marathon zou lopen, maar ik kom er nu alweer op terug. Eind september loop ik de marathon van Berlijn. Dan is het vast gemakkelijker om te lopen qua temperatuur. In het najaar ben ik sowieso altijd sneller dan in het voorjaar. Ik heb er nu alweer zin in! Maar eerst: rust, nagenieten en lekker rustig fietsen de komende tijd.
Hierbij wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes en support. Er waren zoveel mensen langs het parcours, die me herkenden en/of mijn naam hebben geschreeuwd. Echt heel gaaf! Ook na afloop kreeg ik heel veel leuke reacties. Helaas kan ik niet iedereen persoonlijk bedanken, maar ik waardeer het echt enorm! Heb jij ook de marathon van Rotterdam gelopen? Hoe is het bij jou gegaan? Laat je het me weten in de comments? Ik ben benieuwd!